Horrelaxe, zuzen-zuzenean azaltzen du euren egoera Hyrbyar Marrik Berrian argitaratu zioten elkarrizketan. Balutxistango askapenerako buruzagia da Hyrbyar.
Herri kolonizatu bat direlako kontzientzia garbia du, eta horren ondorioak ere oso garbi ditu:
* Herri orok du bere burua babesteko eskubidea, eta, beraz, ez diote borroka armatuari uko egiten.
* Okupazio indarren aurrebaldintzarik gabeko erretiratzea da etsaiarekin negozia daitekeen puntu bakarra.
* Autodeterminazio erreferendum baten aldarria babestea edo okupatzaileek jarritako “gobernu autonomoa” babestea okupazio egoera legeztatzea baino ez dira.
* Gizarte eragileekin akordio bat iristeko, bi puntu baino ez dira eztabaidaezinak: euren herriaren independentzia, eta estatu hori demokratikoki antolatzea, parlamentuan oinarritutako sistema baten bidez.
Gurean, aldiz:
* Ez dago okupazio egoerarik, “gatazka politiko” bat baizik.
* “Biolentziarik gabeko egoera” batera iritsi nahi da. Hau da, okupatzaileenak izan behar du biolentziaren monopolioa, eta guk uko egin behar diogu geure burua defendatzeko eskubideari.
* “Gobernu autonomoei” zilegitasuna aitortzen diegu, eta erabakitzeko eskubidea da negoziatu beharrekoa.
* Indar metaketarako akordioan independentistak ez direnek ere badute lekua (subiranistek, kasu), baina ezkertiarrak izatea nahitaezkoa da.
Gure herrian okupazio egoeraren ondorioz, independentzia gauzatzea “inposatzea” izan daitekeela ere sinestarazi nahi izan zaigu… horrelako herrien adibideak lagungarriak dira munduaren funtzionamendua nola den ikusteko. Gu ere kolonia bat garenez, berreskura dezagun gure herriaren lema, eta bazter ditzagun konplexuak…
